Mesh Kavramı ve Fıkıh Literatüründeki Yeri

Mesh, fıkıh literatüründe abdest ve temizlikte önemli bir kavramdır. Abdestte baş, boyun ve kulakların meshedilmesi asli bir hüküm olarak kabul edilir.

Mesh kelimesi, sözlükte “bir şey üzerinde eli gezdirmek, elle silmek ve sıvazlamak” anlamına gelir. Fıkıh literatüründe ise abdestte baş, boyun ve kulaklarla mest veya sargı üzerinde ıslak elle yapılan hükmi temizliği ifade eder.

Abdest alırken baş, boyun ve kulakların meshedilmesi, abdestin asli hükmü olarak kabul edilir. Mest ya da sargı üzerine yapılan mesh ise yıkama yerine geçen bir işlem niteliğindedir.

Mesh, aynı zamanda “kirli bir nesnenin silinerek temizlenmesi” anlamında maddi temizlik yollarından birini ifade eder. Kur’an-ı Kerim’de mesh terimi, Sâd, 38/33, Nisâ, 4/43 ve Mâide, 5/6 ayetlerinde geçmektedir.

Hadislerde de mesh kelimesinin ve türevlerinin hem sözlük hem terim manasında kullanıldığı görülmektedir.

İlgili Haberler: Hz. Muhammed’in Hayata İyimser Bakışı ve Öğretileri · Allah: Âlemlerin Rabbi ve Yaratıcısı Hakkında Bilgiler